1. [կրավորական և չեզոք բայ] Գունատել -ի:
2. [չեզոք բայ] Գույնը գցել, դժգունանալ:
3. (փոխաբերական) Նսեմանալ, աղոտանալ, փայլը՝ շուքը կորցնել: Կամքը քոնն է, տու՛ր գահ նրան, որից արևն է գունատվում (Շ. Ռուսթավելի):
3. (փոխաբերական) Վախից՝ երկյուղից սփրթնել, վախենալ:
4. Խունանալ, խամրել:
5. (փոխաբերական) Պայծառությունը՝ փայլը կորցնել, աղոտանալ:
6. (փոխաբերական) Արտահայտչականությունից զրկվել, անհետաքրքիր դառնալ:

չբ. 1. Դալկանալ, դժգունել, գունատել, թալկանալ, դեղնել, գույնը գցել (հիվանդությունից), (բրբ.) թմթռել, սպռնել, սպռթնել, սպռել, սփրթնել, մրմռտել, պշնել, պշկել, տմտռնել. մասունք կտրել (հուզմունքից), գույն տալ գույն առնել, գաջի գույն ստանալ, մագաղաթի գույն ստանալ, հողի գույն ստանալ, կտավի գույն ստանալ, մեռելի գույն ստանալ, պատի ծեփ դառնալ, գույնը թռցնել (վախից), երեսի գույնը գնալ, երեսի գույնը թռչել, թալխել (բրբ.): 2. Գունաթափվել, խունանալ, փայլատել, թարշամել, թոռոմել, խանկռվել, գույնը կորցնել, գույնը նետել (արևմտհ.):

կարմրատակել

վեցի Бледнеть, побледнеть.