դատավորի, [գոյական]
1. Դատական մարմնի պաշտոնական անձ, որ վարում է դատավարությունը և դատավճիռ կամ որոշում ընդունում գործի մասին:
2. Գործն ըստ էության քննող դատարանի կազմի անդամներից յուրաքանչյուրը:
3. (սպորտային) Մարզական խաղերն ու մրցումները դատող անձ:
3. (փոխաբերական) Որևէ բանի մասին դատավճռի պես կարծիք՝ գնահատական՝ դատողություն հայտնող մարդ:

գ. 1. (իրավ.) Իրավարար, (բրբ.) պիղատոր, պիղատոս: 2. (սպորտ.) Մրցադատավոր, խաղադատավոր, խաղավար, (հնց.) մարտադիր, մարտահարդար, մարտպետ:

ի 1. (իրավ.) Судья. 2. (սպորտ.) Судья, арбитр. 3. (փխբ.) Высказывающий суждение, мнение, дающий оценку чему-л. ◊ Դատավոր կանգնել՝ լինել судить, рассуждать безапелляционно. Հաշտարար դատավոր (մինչհեղ.), мировой судья. Միջնորդ դատավոր (մինչհեղ.) третейский судья. Երկնային դատավոր (կրոն.) судья небесный.