[ածական]
1. Երկնքին հատուկ՝ վերաբերող:
2. Երկնքում գտնվող, երկնային՝ տիեզերական տարածություններում գտնվող: Երկնային մարմիններ:
3. Երկնքում բնակվող՝ ապրող: Երկնային ոգիներ:
4. Երկնատուր, երկնածիր:
5. (փոխաբերական) Գերերկրային, չնաշխարհիկ, քնաղ:
6. (փոխաբերական) Հրաշալի, քաղցրահունչ, դյութական:
7. (հնացած) Կրոնական, հոգևոր:

ա. 1. վերնային, եթերային, աստղային, արևային: Մթնոլորտային: 2. Չքնաղ, չքնաղագեղ, չնաշխարհիկ, սքանչելի: Երկնավետ: 3. (հնց.) Արփիաբուխ, լուսաբուխ, արփիախաղաց, արփիազան, արփիական, ուղփյան: 4. Աստվածային, վերին, երկնածին, եթերածին, երկնաբնակ, երկնավոր, (հնց.) վերնային, վերնական, երկնակենցաղ, երկնակյաց:

երկրային

ու. 1. Небесный. Երկնային մարմիններ небесные тела. 2. (փխբ) Божественный, дивный, восхитительный. ◊ Երկնային պատիժ՝ պատուհաս небесный бич. Երկնային անեծք божье проклятье.