[ածական]
1. Ուշադրությունը կենտրոնացրած, ուշադիր, զգոն (վտանգի, չարիքի ևն նկատմամբ): Խայամն ասաց իր սիրուհուն, ոտքդ զգույշ դիր հողին (Հ. Թումանյան):
2. Շրջահայաց, հնարավոր վտանգը՝ չարիքը ևն կանխատեսելով հաշվի առնող: Զգույշ մարդ:
3. Զգուշությամբ կատարված, այնպես, որ ուրիշներից չնկատվի: սուլոց կանչ:
4. Հոգատար, նուրբ, քնքուշ: Զգույշ վերաբերմունք:
5. Գործածվում է որպես զգուշացման բացականչություն: Զգույշ եղի՛ր՝ եղեք:

ա. Ուշադիր, աչալուրջ, արթուն, խոհեմ, սմասր (բրբ.): Շրջահայաց, վերապահ (կոտ), զգուշավոր, զգուշահայաց, զգուշամիտ, զգոլշասեր, նախահոգակ (հնց.):

անզգույշ

1. ա. Осторожный, осмотрительный. 2. մ. Осторожно, Осмотрительно. ◊ Զգույշ լինել быть Осторожным. Զգույշ կաց будь осторожен!