զենքի, [գոյական]
1. Հարձակողական կամ պաշտպանողական ռազմական գործիք:
2. (հավաքական) Ռազմական գործիքների ամբողջությունը:
3. (փոխաբերական) Ռազմական ուժ, զորք:
4. (փոխաբերական) Պատերազմ:
5. (փոխաբերական) Որևէ բանի հասնելու՝ որևէ բան իրականացնելու միջոց:
6. [կոչական] բառ: Զենքի՛: Զենքի դիմելու՝ կռվի դիմելու հրաման:

գ. (ռազմ.) Սպառազինություն, նշան կռվո (գրբ.), (բրբ.) լսեւհ, լսեխ:

ի 1. Оружие. 2. Вооружение. ◊ Զենք առնել, Զենք վերցնել, Զենքի դիմել взяться за оружие, прибегнуть к оружию. Զենք բարձրացնել поднять оружие. Զենք կրել носить оружие. Զենք ճոճել бряцать оружием. Զենք ու զրահ доспехи. Զենքը վայր՝ ցած՝ գետին դնել складывать, слагать (сложить) оружие. Զենքի կոչել призвать к оружию.