զոհի, [գոյական]
1. (կրոնական) Որոշ կրոնական ծիսակատարություններով աստվածներին մատուցվող նվիրաբերություն:
2. Աստվածներին նվեր բերվող կենդանի (սովորաբար՝ մորթվող):
3. Պատերազմում սպանված մարդ:
4. (փոխաբերական) Բնության աղետներից կամ առհասարակ՝ որևէ պատահարից տուժած մարդ:
5. Մեկի շահերի համար կամ մեկի երեսից տուժած մարդ:
6. Հասարակական կյանքում գոյություն ունեցող չարիքներից (բռնությունից, անիրավություններից ևն) տուժած մարդ: Բռնության՝ ադաթի՝ տգիտության զոհ:
7. Անձնազոհություն, անձնուրաց կերպով նվիրվելը՝ մեռնելը հանուն որևէ գործի՝ նպատակի: Քանի որ հայրենիքը զոհ է պահանջում, այն ո՞ր տմարդն է, որ կվախենա այդ զոհաբերությունից (Շիրվանգադե):
8. (փոխաբերական) Որևէ բանի դատապարտված մարդ: Իսկ ինձ՝ Ասմաթ են անվանում, ես որ զոհ եմ տառապանքի (Շ. Ռուսթավելի):
9. (հնացած) Զոհողություն, զոհաբերություն:

գ. I. Մատաղ, զոհաբերություն, ողջակեզ, (հնց.) սպանդ, զեն, զենում, զոհագործություն, զոհատրություն, զենագործություն, զենելություն, զվարակազենություն, պատարագագործություն: || Պատարագ: II Ընծա, նվեր, դահամունք, հաշտ կուռքերի): II Քավության նոխազ: 2. (եկեղ.) Նահատակ, մարտիրոս, վկա:

ի 1. (կրոն.) Жертва, жертвенное животное. 2. Мясо жертвенного животного. 3. Жертва (убийства, аварии и т. д. о человеке). 4. Воин, павший на поле боя. 5. Жертва (козней, интриг и т. д.) ◊ Զոհ բերել принести в жертву. Զոհ գնալ сделаться жертвой. Զոհ դառնալ пасть жертвой. Զոհ մատուցել՝ մատուցանել приносить в жертву (о жертвенном животном).