[գոյական]
Զուգավորելը, զուգավորվելը:

գ. 1. Կենակցություն, մերձավորություն, մերձավորում, սեռական հարաբերություն, (ապօրինի) խառնակություն, խառնակում, մթնխաղ (ծածկ.), (հնց.) համավարություն, միադրություն, հաղորդակցություն, շաղաշարժություն, շաղաշարում, (փխբ.) շնություն, շնացողություն, շնգործություն, (բրբ.) տռճիկ, տռճինկ, կցվ(ը)- տոլք, խզամի, խզանի: || Խաչավորություն, խաչավորում, փոշոտում (բոցսերի), բեղմնավորություն, բեղմնավորում, սերմնավորություն, սերմնավորում, խառնք, քաղ, քաղվորություն, փաղ (կենդանիների): 2. Տես Զուգություն: