զտաբոց - բացատրություն
[ածական]
Զուտ բոց ունեցող, որից միայն բոց է ելնում առանց ծխի: Լույս էր... որ պիտի... հանգեր անծուխ-զտաբոց անշեջ կրակի (Պ. Սևակ):
Զուտ բոց ունեցող, որից միայն բոց է ելնում առանց ծխի: Լույս էր... որ պիտի... հանգեր անծուխ-զտաբոց անշեջ կրակի (Պ. Սևակ):