[ձայնարկություն]
1. Կոչական բացականչություն՝ Ո՜վ, ա՜յ նշանակությամբ: Է՜յ, ձեզ մատաղ, բանվոր տղերք (Հ. Հակոբյան):
2. Սպառնալիքի՝ վտանգից զգուշացնելու բացականչություն՝ Էհե՜յ նշանակությամբ: Է՜յ, փախեք, լեռը պայթեցնում են:
3. Ափսոսանքի՝ հիասթափության բացականչություն՝ Ափսո՜ս, ավա՜ղ նշանակությամբ: Է՜յ, իմաստուն մանկություն (Ավ. Իսահակյան):
4. Առանց անունը տալու արհամարհաբար մեկին կանչելու բացականչություն: Փեշքեշ ձիու ատամներին չեն նայի, է՜յ, - ձայն տվավ մեկը (Ա. Բակունց):