[գոյական]
1. Որևէ բանի ամենահիմնականը` ամենաէականը, ներքին բովանդակություն:
2. (փիլիսոփայություն) Առարկաների ու երևույթների ներքին բնույթը՝ բովանդակությունը, որ բնութագրվում է երևույթների մեջ դրսևորվող և ճանաչվող նրանց ներքին կապերով ու հարաբերություններով:
3. Մարդու բոլոր հոգեկան ու ֆիզիկական ուժերի և հատկությունների ամբողջությունը:
4. Մարդու հոգեկան աշխարհը:
5. (հնացած) Գոյացություն, գոյություն:
6. (փոխաբերական) էակ:

գ. Բովանդակություն, գոյություն, իսկություն: Իմաստ, խորհուրդ (հեց.):

թյան 1. Суть, сущность, существо. Այդ է բանի էությունը в этом суть дела. 2. Нутро, внутренний мир, душа. 3. Субстанция, начало․ Հիմնական էություն основное начало. ◊ Ըստ էության по существу. Բանի էություն суть дела.