թքի, [գոյական]
1. Մարդու և կենդանիների բերանի խոռոչում հատուկ գեղձերից արտազատվող և կերակրի շաղախվելուն ու մարսվելուն նպաստող հեղուկ նյութ:
2. (փոխաբերական) Նախատինք, ամոթանք:

գ. 1. Լորձունք, տողիք: 2. Տես Նախատինք:

թքի 1. Слюна. 2. Плевок. ◊ Թաք ու մուր стыд и срам. Թուքը գնում է՝ վազում է слюнки текут. Թուքը կուլ տալ 1) глотать слюни, 2) проглотить обиду, 3) сдержать гнев. Թուքը կպավ՝ չորացավ 1) душа ушла в пятки, 2) в горле пересохло.