ժայռի, [գոյական]
1. Գետնից սեպաձև բարձրացած քարեղեն զանգված, բարձր ապառաժ:
2. Մեծ ժայռաքար, ժայռեղեն հսկայական բեկոր:
3. (փոխաբերական) Անխորտակելի՝ անընկճելի՝ անպարտելի մարդ՝ զորք՝ երկիր ևն:
4. (փոխաբերական) Անդրդվելի՝ անկոտրում մարդ:
Ժայռի առնել - անհաղթահարելի արգելքի՝ ուժի հանդիպել:

գ. Ապառաժ, քարաժայռ, վեմ, առապար, քերծ, քարուտ, քարաբլուր, ժայռազանգված, պարեխ, քարափ, խարակ (ծովեզրի1, ափափա (հնց.), (բրբ.) քարատակ, քուռչ, ժեռ:

ի Скала, утёс.