ժողովրդի, [գոյական]
1. Երկրի՝ տերության բնակչությունը:
2. Որևէ ազգի բոլոր անհատների ամբողջությունը, ազգություն:
3. Տոհմատիրական հարաբերությունների քայքայումով պատմականորեն կազմավորված՝ մարդկանց կայուն ընդհանրություն, որը հիմնված է լեզվի, տերիտորիայի և տնտեսական ու մշակութային երևույթների զարգացող ընդհանրության վրա, դեռևս ազգ չդարձած մարդկանց հանրություն, էթնոս:
4. Երկրի բնակչության հիմնական՝ աշխատավորական զանգվածը (շահագործողական հասարակարգերում):
5. Մարդիկ, մարդկանց բազմություն:
6. Որևէ տեղի (գյուղի, շրջանի ևն) բնակչությունը, որպես համայնք:
7. Որևէ պետության հպատակների ամբողջությունը:
8. (եկեղեցական) Եկեղեցական համայնք, թեմի ծուխերի ամբողջությունը:
9. (գավառական) Ընտանիք, գերդաստան:

գ. 1. Ազգ, ազգություն, ածու, ցեղ (արևմտհ.): էթնոս: 2. Ազգաբնակություն, ազգաբնակչություն, բնակչություն: Հասարակություն, հանրություն, մարդկություն: 3. Բազմություն, ամբոխ քանկազմակերպյ խառնամբոխ, խուժան, խուխա (ՖՒնց-): 4. (բրբ.) Խալխ, ռայա, ռայաթ:

վրդի Народ.