ինքնակորույս - բացատրություն
[ածական]
1. Ինքն իրեն կորստի մատնող՝ մատնած:
2. Իրեն կորցրած, մոլորված, շշմած:
1. Ինքն իրեն կորստի մատնող՝ մատնած:
2. Իրեն կորցրած, մոլորված, շշմած:
ինքնակորույս - հոմանիշներ
ինքնակորույս - հականիշներ
ինքնակորույս - ռուսերեն թարգմանություն
ինքնակորույս - անգլերեն թարգմանություն
ինքնակորույս - դարձվածքներ