[ածական]
1. Այնպիսին, որ ինքն իր նպատակն է հանդիսանում և ոչ թե միջոց՝ որևէ բանի հասնելու համար, իրենից բացի որևէ այլ նպատակ չունեցող, որևէ նպատակի չձգտող՝ չծառայող: Ինքնանպատակ հավաքույթներ՝ ժողովներ՝ ելույթներ:
2. (փոխաբերական) Անիմաստ, անմիտ: Ինքնանպատակ ժպիտ՝ հոխորտանք:
3. [գոյական] Ինքն իրենով սահմանափակվող նպատակ:

ի Самоцель.