[ածական]
1. Իրեն վայել՝ պատշաճ՝ արժանի: Սոսին... տվել է շառավիղ ինքնավայել (Ն. Զարյան):
2. Միայն իրեն վայել՝ սազող, իրեն հատուկ վայելչություն ունեցող, յուրահատուկ կերպով վայելուչ: Ինքնավայել նազանք;