[ածական]
1. Անձնիշխան, ազատ կամքի տեր, ինքն իր գլխի տեր:
2. Ինքնիշխանության հատուկ, ինքնիշխանական:
3. Ինքնագլուխ:
4. Անսահմանափակ իշխանություն ունեցող, ինքնակալ:
5. Անսահմանափակ իրավունքներ բանեցնող: Նա մի քիչ իրեն զսպված է պահում, առաջվա պես գյուղում ինքնիշխան չէ (Ա. Բակունց):
6. Ինքնուրույն, ազատ, անկախ:
7. Քմահաճ, կամայական: Կնոջ մը ինքնիշխան ծեքծեքումներ ունի:
8. Համարձակ, անկաշկանդ:
9. Միահեծան, իբրև տեր ու տնօրեն: Մոռուտներում ինքնիշխան թագավորում է արջը (Հ. Թումանյան):

ա. 1. Ինքնագլուխ, ինքնակամ, ինքնատեր, անձնիշխան, անձնակամ, անձնտեր, ազատակամ, ինքնահրաման (հնց.): 2. Ինքնավար, ինքնօրեն, անկախ, ձերբազատ (հզվդ.): 3. Տես Ինքնակալ 2 նշան.:

1. ա. Самовластный. 2. ա. Своевольный. 3. մ. Самовластно. 4. մ. Своевольно. 5. ա. Самодержавный. 6. ա. Независимый, самостоятельный, сам себе голова (хозяин). 7. ա. Самоуправный.