[ածական, գոյական]
1. Ինքնակրթությամբ՝ ինքնաշխատությամբ ուսում ստացած՝ սովորած:
2. (հնացած) Ի բնե, բնականից սովոր՝ վարժ մի բանի, բնականորեն որևէ ունակությամբ օժտված:

գ. ա. Ինքնուսում (ն), ինքնակիրթ. հնօնամարժ:

1. ա. Выучившийся самоучкой. 2. գ. Самоучка.