[ածական]
Որևէ գործի՝ նպատակի համար իր անձնական բարօրությունը՝ շահերը ուրացող՝ մոռացող, ինքնամոռացությամբ մի բանի նվիրվող, անձնուրաց:

ա. Անձնվեր, անձնուրաց, անձնազոհ, անձնանվեր, ինքնանվեր, ինքնազոհ, անձնդիր (հնց.):