[ածական]
1. Որևէ մեկից կամ որևէ բանից կախման մեջ չգտնվող, անկախ: Ինքնուրույն պետականություն:
2. Իր սեփական արժեքը՝ դիրքը՝ տեղն ունեցող, մյուսների շարքից զատվող, առանձին, առանձնահատուկ: Ինքնուրույն հարց:
3. Անկախ՝ ինքն առանց ուրիշների օգնության գործելու՝ մտածելու՝ վարվելու ընդունակ: Նա արդեն ինքնուրույն մարդ է դարձել:
4. Կողմնակի ազդեցություններից՝ ճնշումից՝ կաշկանդումից ազատ, ինքնատիպ: Ինքնուրույն
դատողություն:
5. (հնացած) Յուրահատուկ, յուրօրինակ, տարօրինակ: Ինքնուրույն թանաքաման:
6 Սեփական ստեղծագործություն հանդիսացող, ոչ թարգմանական կամ փոխադրական: Ինքնուրույն ստեղծագործություն:
7. Սեփական նախաձեռնության վրա հիմնված: Ինքնուրույն ձեռնարկում՝ որոշում:

ա. 1. Անկախ, ինքնօրեն, ինքնագլուխ, ինքնիշխան, ինքնավար: 2. Առանձին, մասնավոր, ինքնահատուկ:

ա. Самостоятельный, независимый.