[գոյական]
1. Հայ քերականագիտական ուղղություն (17-18-րդ դարերում), որը գրաբարի քերականական նկարագրությունը հարմարեցնում՝ ենթարկում Էր լատիներենի քերականական սխեմաներին:
2. Լեզվի մեջ լատիներեն բառեր ու ոճեր գործածելը:
3. Լատինաբան լինելը:

թյան Латинизм (спец.).