խայթի, [գոյական]
1. Խայթոցով ծակելը՝ խոցելը՝ կծելը:
2. Խայթոց, կիճ:
3. (փոխաբերական) Հոգեկան անհանգստություն, որ առաջանում է վիրավորանքից՝ խղճահարությունից՝ զղջումից ևն:
4. (փոխաբերական) Սուր՝ խոցող վիրավորանք պատճառող խոսք:
5. Այրուցք:

գ. 1. Խայթոց, խայթիչ, շիթոց Հմեղվիյ, (բրբ-)

ի 1. Жало. 2. Укус. 3. Угрызение. Խղճի խայթ угрызение совести.