խոցի, [գոյական]
1. Որևէ սուր գործիքով՝ զենքով կամ կարծր բանով մարմնի վրա բացված խոր վերք:
2. (բժշկական) Մաշկի կամ լորձաթաղանթի թարախային կամ բորբոքային վերք: Ստամոքսի՝ տասներկումատնյա աղիքի խոց:
3. Ընդհանրապես՝ մաշկի վրա գոյացած որոշ խորությամբ վերք:
4. Վերքի վրա գոյացած կեղ:
5. (փոխաբերական) Հոգեկան ցավ՝ վիշտ, հոգու՝ սրտի վերք, տառապանք: Իջնում եմ սև մի աշխարհ, Չար խոց են և՛ միտք, և՛ հուշ (Վ. Տերյան):
6. (փոխաբերական) Հասարակական չարիք, հասարակական կյանքի արատավոր երևույթ: Ոսկու աստվածացում - ահա ձեր հասարակարգի գլխավոր խոցերից մեկը:
7. (փոխաբերական) Աղետ, ծանր հարված՝ դժբախտություն: Հայրենիքիդ խոր խոցերը համարում ես դարերով (Հ. Հովհաննիսյան):
8. (փոխաբերական) Ծանր վիրավորանք, անարգանք, մեկին պատճառած խոր վիշտ: Դավաճանի պատասխանները ծանր խոց Էին առաջացրել նրա մեջ:
9. Սևացած՝ չորացած ու փոս ընկած տեղ՝ կետ պտղի վրա:
10. Որևէ առարկայի վրա հարվածից գոյացած փոքր փոսորակ՝ ճեղքվածք՝ անցք: Փայտանյութի խոց:

գ. Վերք, պալար, կեղ ԷՈնացած), խիթ (հնց.), (բրբ.) խլպալիկ, խլպաշիկ, խլլիկ:

ի 1. Язва. 2. Рана. 3. Струп. ◊ Խոց կապել покрыться ранами.