խունկի կամ խնկի, [գոյական]
1. Մի քանի արևադարձային ծառերի կեղևից ստացվող բուրավետ խեժ (ծխում են կրոնական
արարողությունների ժամանակ):
2. Այդ խեժի վառվելուց առաջացած բուրումնավետ ծուխը:
3. (փոխաբերական) Անուշ բուրմունք, անուշահոտություն:
4. (փոխաբերական) Այդ խեժի գույնն ունեցող, դեղնափայլ (պտուղների մասին):
5. (փոխաբերական) Խունկ ծխելը:
6. [ածական] Քնքուշ ու դժգույն, խնկագույն: Իր խունկ ձեռքերով ամենն ալ գգվեց (Մ. Մեծարենց):

գ. (բսբ.) Դեղին խռւնկ: ծ

խնկի Ладан, фимиам. ◊ Խունկ ծխել 1) курить ладаном, кадить, 2) курить фимиам (кому), խնկի ծառ, տե՛ս Խնկենի: