խրձի, [գոյական]
1. Հնձած հացաբույսի՝ խոտի ևն կապուկ: Խոտի՝ ցորենի՝ գարու խուրձ:
2. (փոխաբերական) Փունջ, տրցակ (մազերի, ծաղիկների ևն):
3. Առհասարակ՝ երկարավուն՝ բարակ իրերի կապուկ: Ճյուղերի՝ սրերի՝ հրացանների խուրձ:
4. (փոխաբերական) Ճառագայթների՝ կայծերի՝ բոցի ևն փնջաձև տարածվող հոսք՝ բռնկում:
5. Թելանման առարկաների փնջաձև միավորում: Նյարդերի խուրձ:
6. (բազմապատկական): Ասվում է թավ, երկար և առատ մազերի մասին՝ իբրև չափազանցություն: Հոնքերի խուրձ:

գ. 1. Որա (ցորենի), խոռոմ, կապ, կապոց, տրցակ, (բրբ.) դվալ, պեքոլ, վտւլուլ, կուկուլ (խոտի փոքր), ոջին (մանր ճյուղերի), ափնի (հասկաքադի), բռնատ (խոտի, հարդի): 2. Փռչուկ, ցցունք (մազերի): 3. (հնց.) Խրձոլնք (իշխանական գավազանների), բարսմունք (մոգական գավազանների): 4. Տես Խարացն:

խրձի 1. Сноп. 2. Пук, пучок.