խուփի, [գոյական]
1. Ամանի՝ անոթի կափարիչ, կափույր:
2. [ածական] Փակ, փակած, խփած:
3. Սահմանափակված, շրջափակված: Խուփ դաշտ:
4. (փոխաբերական) Անհաղորդ, ինքնամփոփ: Խուփ բնավորություն:

գ. 1. Կափարիչ, կափույր, (քէզվդ.) ծածկիչ, գլխադիր, խփոց, (բրբ.) խփի, խփակ, խփան: Ակնկալ (Հնոցի): Սերեկ (կաշվի1: 2. ա. Փակ, խփուկ (բՐԲ-): ®

բաց

1. գ. Крышка, покрышка. 2. ա․ Закрытый. 3. ա. (փխբ.) Скрытный, замкнутый. ◊ Խուփ անել закрыть. Կճուճը գլորվեց իր խուփը գտավ одного поля ягода (ягоды).