[ածական]
1. Ծայրահեղ, ծայր աստիճանի, մեծագույն: Ծայրագույն հմայք՝ գրավչություն:
2. Հեռավոր, ամենածայրի: Ծայրագույն Արևելք:
3. Որևէ բանի սահմանը հանդիսացող, վերջնական, վերջին: Ծայրագույն ժամկետ:

ա. 1. Գերագույն, վերին, վերջին: 2. Ծայրահեղ, ծայրաստիճան:

ա․ 1. Предельный. 2. Самый крайний. ◊ Ծայրագույն վարդապետ архимандрит. Ծայրագույն պատրիարք верховный патриарх.