[ածական]
1. Լսելու համար ծանր, լսելիս տխրությամբ համակող, տխրություն պատճառող: Ծանրալուր հեծեծանք:
2. Լսելու՝ լսողության համար ծանր՝ անախորժ՝ տհաճ: Ծանրալուր ձայն:
3. Ծանր լսող, լսողությունը թույլ:

ա. I. Խուլ, խլականջ, ծանրականջ, ականջը ծանր (բրբ.): 2. Դժոխալուր, դժվարաուր:

ա. 1. (հնց.) Гнетущий. 2. Неприятный для слуха. 3. Тугоухий.