1)

ծառի, [գոյական]
1. Բազմամյա բույս, որ բնափայտը ամուր բուն ունի և բնի վրա ճյուղերի ու տերևների պսակ:
2. (խոսակցական) Այդպիսի բույսի ճյուղերից ու տերևներից մաքրած բունը, գերան:
3. Տունկ:
4. Նույնն է՝ Տոհմածառ: Այսուհետև, երբ առհավետ հաստատվեց բուրբոնների ծառը, այն օրերի հետքերը պետք է չքանան (Լ. Ինֆելդ):
5. (փոխաբերական) Բարձր ու գեղեցիկ հասակ:
6. Պտուղների անունների սեռական հոլովի հետ կազմում է բույսերի բաղադրյալ անուններ (օրինակ՝ ծիրանի ծառ, թթի ծառ, դեղձի ծառ, խնձորի ծառ ևն):
7. (փոխաբերական, բանաստեղծական) Քնարերգության մեջ գործածվում է հաճախ որպես որևէ բանի իրականացման խորհրդանիշ: Միայն մեկի ծառն երջանկության բուսնում է տասի ավերակներից (Հ. Հովհաննիսյան):

2)

Հապավում՝
Ծառայող բառի:

գ. 1. Տունկ, թուփ; 2. Բույս:

ի Дерево. ◊ Պտուղը ծառից հեռու չի ընկնում яблоко от яблоньки недалеко падает. Մի ծառի պտուղ են одного поля ягоды; одного покроя; один другого стоит. Չար ծառը բարի պտուղ չի բերի от худого семени не жди доброго племени.