ծուղակի, [գոյական]
1. Հատուկ սարք վայրի կենդանիներ որսելու՝ բռնելու համար, թակարդ:
2. Թռչուններ որսալու վարմ:
3. (փոխաբերական) Մեկին բռնելու խորամանկ միջոց, թակարդ:
4. (փոխաբերական) Մեկին փորձանքի մեջ գցելու խորամանկ միջոց՝ հնարք:
5. (փոխաբերական) Անելանելի կամ դժվար ելանելի վայր՝ տեղ:
6. (փոխաբերական) Դարան, գաղտնարան (թշնամուն հանկարծակի և անսպասելիորեն հարվածելու համար):

գ. Որոգայթ, դարան, թակարդ, ակնատ, (հնց.) հաղբք, կափուլ, ճիճեղ, վարմ (թռչունների), ծղաղակ (ձկների), պաժիտ (մանր թռչունների), երագաւլան (գայլերի):

ի Капкан, западня, ловушка, силок, сеты сетка. ◊ Ծուղակը՝ ծուղակի մեջ գցել՝ ձգել поймать в ловушку. Ծուղակն ընկնել попасть в ловушку. Ծուղակ սարքել ставить ловушку.