[ածական]
1. Միմյանց հետ հաղորդակցություն՝ շփում ունեցող:
2. Իրար կից, միմյանց հետ կապված՝ միացած:
3. Մասնակից, մասնակցություն ունեցող:
4 .(փոխաբերական) Սրտաբաց, մարդամոտ, շփվող, զրուցասեր: Հաղորդակից բնավորություն:

ա. գ. Մասնակից, ընկերակից, գործակից, հաղորդ, հուպ (հնց.): Հարաբերակից, առնչակից:

(հնց.) 1. գ. Соучастник, участник, причастный к чему-либо. 2․ ա․ Общительный. ◊ Հաղորդակից լինել приобщаться, быть причастным. Հաղորդակից անոթներ сообщающиеся сосуды.