համայնքի, [գոյական]
1. Նախնադարյան կոմունիստական տնտեսակարգին հատուկ՝ մարդկանց հասարակական միավորման ձև, որը բնորոշվում Է արտադրության միջոցների (լրիվ կամ մասնակի) ընդհանուր տիրապետությամբ և լիակատար կամ մասնակի ինքնավարությամբ:
2. (պատմական) Մեկ քաղաքի կամ գյուղի բնակչությունը որպես հասարակության ինքնավար
կազմակերպություն:
3. (արևմտահայերեն) Կոմունա:

գ. Հասարակություն, ժողովուրդ: Հոտ (կրոնական):

ի Община. ◊ Համայնքների պալատ палата общин.