հռետորի [գոյական]
1. Ճառ ասող մարդ, ճառախոս:
2. Հռետորության արվեստին հմուտ անձ, գեղեցիկ ճառ արտասանող մարդ:

գ. ճարտարախոս, ճարտասան, ճարտարաբան, ճառախոս, հրապարակախոս, տրիբուն, (հզվդ.) ատենախոս, բանախոս, պերճախոս, պերճաբան, հռետորաբան, բեմախոս, բեմասաց, ոսկեբերան, կորովաբան, կորովախոս, պայծառաբան, պայծառախոս, ճոխաբան, ճուխախոս, (հնց.) քաջաբան, քաջալեզու, քաջախոս, քաջախոս-նակ, ւհորդաբան, հորդախոս, հորդասաց, վսեմաբան:

ի Оратор.