[ածական]
1. Հրեղեն բերան ունեցող, որի բերանից հուր է ժայթքում:
2. (փոխաբերական) Որի բերանից կրակ է թափվում, կատաղի, բոցավառ, խանդավառ: Հրաբերան հռետոր:

գ. Խառնարան քՈրաբուխի): ա

ի Кратер.