հրաբխի, [գոյական]
1. Սար, որի գագաթին կամ գագաթի մոտերը բացված խառնարանից երբեմն-երբեմն սաստիկ ուժով դուրս են ժայթքում հրահեղուկ լավա, վառվող գազեր, ապարների զանգվածներ ու մոխիր: Հանգած հրաբուխ, գործող հրաբուխ:
2. Խառնարանից ժայթքող լավայի և այլ նյութերի ամբողջությունը:
3. (փոխաբերական) Վտանգավոր կացություն:
4. (փոխաբերական) Հասարակական կյանքի մեծ՝ հուզումնալից իրադարձություն, ապստամբություն: Վառ մնաց մայիսյան հրաբուխը իմ ժողովրդի սրտում:
5. [ածական] (հնացած) Հուր բխող, որից հուր է բխում:

գ. (հզվդ.) Հրալեռ, հրաբխալեռ:

բխի Вулкан.