[ածական]
1. Հրով կիզված՝ այրված (այրվող): Հրակեզ տանիք:
2. Հրով՝ ջերմությամբ կիզող: Հրակեզ արև:
3. (փոխաբերական) Սաստիկ ջերմությունից խանձված՝ չորացած: Հրակեզ արտ:
4. (փոխաբերական) Ջերմ, բորբոքված, բոցավառ: Հրակեզ սիրտ:
5. (փոխաբերական) Այրվող, տոչորվող, տառապող: Հրակեզ հոգի:

ա. Հրատոչոր, հրաբորբոք, հրավառ, բոցակեղ, բոցավառ, հրացայտ: || Հրաճարակ:

ա. 1. Жгучий․ 2. Обожжённый. 3. (փխբ.) Горячий, пламенный.