հրահանգչի, [գոյական, ածական]
1. Խորհրդային պետական, կուսակցական, կոոպերատիվ կամ հասարակական կազմակերպության պաշտոնական անձ, որ ստուգում Է տվյալ մարմնին ենթակա կազմակերպությունների ու պաշտոնյաների գործունեությունը և ցուցումներ տալիս աշխատանքի դրվածքի մասին:
2. Նա, որ մի բանի վարժեցնում Է, մարզիչ:

ա. գ. (հզվդ.) Հրահանգապետ, սահ մ անի չ:

գչի Инструктор.