[գոյական]
1. Հրազեններով կրակելը:
2. Տե՛ս Հրձգություն:
3. Հրազենների կրակոցի ձայնը:
4. Վարժական նպատակով հրազենից որոշ կետի՝ թիրախի վրա կրակելը:

գ. (ռազմ.) է. Կրակոց, հրացանաձգություն, հրձգություն (հնց.): 2. Թնդանոթաձգություն, հրետաձգություն, հրետակոծություն, հրանոթաձգություն:

թյան Стрельба, пальба.