1)

հրամանի, [գոյական]
1. Պետական իշխանության մարմնի՝ հիմնարկի՝ հիմնարկության ևն պետի պաշտոնական կարգադրություն, որ պարտադիր Է ենթակաների համար:
2. (ռազմական) Զինվորական պետի անառարկելիորեն կատարելի կարգադրությունը ստորադրյալներին:
3. Հիմնարկության՝ ձեռնարկության ևն պետի՝ հիմնարկի ներքին գործերի մասին արած կարգադրության գրավոր ձևակերպումը, որ ստորագրվում Է պետի կողմից:
4. Գրավոր կարգադրությունը պարունակող թուղթ՝ գրություն, հրամանաթուղթ:
5. Տե՛ս Հրամանագիր:
6. (փոխաբերական) Թելադրանք, կարգադրություն, հրամայաբար տրված պատվեր:
7. Թույլտվություն, բարեհաճություն:

2)

[ածական] (բանաստեղծական)
Հրով մանված՝ հյուսված, արևի շողերից հյուսված, արևի շողերով ողողված:

1) գ. 1. Կարգադրություն, հրամանատվություն, հրամանատրություն, (հնց.) հրամաեադրություն, սաստ: 2. Թույլտվություն, հաճություն, արտոնագիր: 3. Հրամանագիր, հրովարտակ, հրամանաթուղթ (հզվդ.): II Հայտարարություն: Որոշում: 4. Պատվեր, հրահանգ, պատգամ, պատվիրան:

2) տե՛ս Կրակաման: