հրամանագրի, հրամանագրեր, [գոյական]
1. Պետական իշխանության գերագույն մարմնի՝ օրենքի ուժ ունեցող որոշում կամ կարգադրություն:
2. Տե՛ս Հրաման (3):

գ. 1. Հրաման, հրովարտակ, հրամանաթուղթ (հզվդ.): 2. Արտոնագիր:

գրի 1. Указ. 2. Предписание. 3. Эдикт.