հրամանատարի, հրամանատարներ, [գոյական]
1. Զորամասի՝ զորային ստորաբաժանման՝ ռազմանավի պետ: Գնդի հրամանատար:
2. Խոշոր զորամիավորման ընդհանուր պետ: Բանակի՝ նավատորմի հրամանատար:
3. (փոխաբերական) Ձեռնարկության՝ կազմակերպության ևն պետ՝ ղեկավար: Արտադրության հրամանատարներ:
4. (փոխաբերական) Հրամայել՝ կարգադրություն անել՝ հրամայական եղանակով խոսել սիրող մարդ: Գլխներիս հրամանատար է դարձել:
5. (պատմական) Մեծամեծ լիազորություններով բարձրաստիճան պաշտոնյա (կուսակալ, բդեշխ ևն):
6. (փոխաբերական) Ղեկավարող՝ կառավարող դեր ունեցող, ղեկավար: Քո մեջ սիրտն է մտքի հրամանատարի:

գ. 1. Պետ, զորապետ, զորագլուխ, զորահրամանատար, (հզվդ.) հրամանատեր, հրամատար: 2. Սպարապետ, գնդապետ. վաշտապետ, ջոկապետ;

ի 1. Командир. 2. Командующий.