[գոյական]
1. Գործված՝ կատարված հրաշք, սքանչելիք:
2. Հրաշալի կերտվածք՝ ստեղծագործություն:
3. (կրոնական) Հրաշքներ գործելը, սքանչելագործություն:
4. Հրաշագործելու հատկություն:

գ. (կրոն.) 1. Սքանչելագործություն, հրաշակերտություն, (հնց.) սքանչելարարություն, զարմանագործություն, նշանագործություն, մեծագործություն: 2. Տեն Սքանչելիք:

թյան 1. Создание чего-нибудь чудесного, восхитительного. 2. Чудотворство, совершение чудес.