հրդեհի, [գոյական]
1. Մասնակի կամ ամբողջական բոցավառում շինության, անտառի, խոտի դեզի ևն:
2. (փոխաբերական) Բուռն դրսևորում՝ զարգացում:
3. (փոխաբերական) Լայնորեն տարածվող՝ մեծ մասշտաբներ ունեցող երևույթ: Պատերազմի հրդեհ:

գ. Կրակ, հրկիզություն, հրակիզություն. խարույկ, բոցաւ|առություն. հրայրեցություն (հնց.), (հզվդ.) հրձիգք, հրդեհություն:

ի Пожар. ◊ Հրդեհ գցել поджечь.