[ածական]
1. Կրակ թափող, շանթառաք, կայծակնաբեր:
2. Կրակ տվող, հրդեհող, հրդեհ գցող:
3. (փոխաբերական) Բորբոքող, հրահրիչ, որևէ բան հարուցող, որևէ բանի դրդող: Պատերազմի հրձիգ:

ա. գ. 1. Հրդեհաձիգ, շանթառաք, հրաձիգ, հրդեհարկու (հզվդ.): 2. Խռովարկու: 3. Մարտաքտւյզ (հզվդ.) (պատերազմի):