ձայնափողի, ձայնափողեր, [գոյական]
1. Լայն բերանով փող՝ ձայնը ուժգնացնելու համար:
2. (փոխաբերական) Նույնն է՝ Խոսափող:
3. (լեզվաբանություն) Գլանաձև պարզ գործիք՝ ձայնի բարձրությունը չափելու համար:

գ. 1. Ձայնաշեփոր: 2. (կզմխս.) Խոսափող:

տե՛ս Ձայնաշեփոր։