[ածական]
1. Լավ՝ երգեցիկ ձայն ունեցող:
2. Ուժեղ՝ հզոր ձայն ունեցող:
3. Հնչեղ ձայն հանող:
4. (լեզվաբանություն) Իր մեջ ձայն պարունակող, ձայնալարերի թրթռումով արտասանվող:
5. (հազվադեպ) Առհասարակ՝ ձայն ունեցող՝ հանող: Ձայնեղ զենք:

գ. ա. 1. (լեզվբ.) Նայ, հնչեղ: 2. Ձայնոտ, բարձրաձայն, սաստկաձայն, մեծաձայն:

խուլ

1. ա. գ. (լեզվբ.) Звонкий (согласный звук). 2. ա. Голосистый, звонкоголосый.