ճիպոտի, [գոյական]
1. Թարմ կամ չոր՝ բարակ ու երկար ճյուղ՝ ոստ (ծառի, թփի), որպես հարվածելու՝ քշելու գործիք:
2. Հրացանի փայտե շամփուր:
3. Բարակ գավազան ջուլհակի ազբափայտի վրա, որով առէջքն իջեցնում ու բարձրացնում են:
4. Բարակ փայտ գորգի ոստայնի վրա, որի վրա կապում են հինվածքը:
5. Բուրդ ծեծելու փայտ:
6. (խոսակցական) Մետաղյա բարակ ու երկար ձող:
7. Տե՛ս Կնտնտոց:

գ. 1. Վարոց, ցուպ, ձաղկիչ, (հզվդ.) ձաղկ, ջին, շմալ, (բրբ.) ձաղտիչ (բարակ, ուղիղ և ճկուն փայտի, լեղլիկ, տվվիչ, շփուկ, լուպուխ, ոզոր (բարակի, ճպոտ, ծիպփ: Շիվ, մորճ: 2. Տեն Աղեղ:

ի Прут, хворостина, розга. ◊ Ճիպոտին անել гнать хворостиной.