մաճկալի, [գոյական]
1. Մաճը բռնող՝ վար անող մարդ:
2. (գավառական) Մի տեսակ բույս:

գ. (գյուղտնտ.) Երկրագործ, հողագործ, ռանչպար, մշակ, (հնց.) մաճակալ, հողամշակ, արտավար, արտևոր, հերկագործ, ներկարար, հերկահար, հողավաստակ, երկրավաստակ, վարնորդ, վարորդ, (բրբ.) լծվար, վարկան, վարմուտ, վեցկավոր, մսյնճկալ:

ի Пахарь, плугарь.