մամուռի, մամռի, [գոյական]
1. Տարածվող կամ ուղիղ ցողուններով բեղմնիկավոր բույս, որ զուրկ Է արմատներից ու ծաղիկներից:
2. (փոխաբերական, բանաստեղծական) Հնի մնացորդ, բորբոս:

գ. (բսբ.) Լոռ, խոզ, ջրիմուռ, գորտնբուրդ, մոռ, գորտնխալի, գորտնփրփուր, գորտնգորգ (ջրի(, քարաքոս, ռոկեղ (քարիԼ օշնա քծառիյ, խոտին (բրբ.):

ի Мох.