1)

մարդու, մարդիկ, մարդկանց (արևմտահայերեն նաև՝ մարդեր, մարդերի), [գոյական]
1. Մտածելու և խոսելու կարողությամբ օժտված և գործիքներ պատրաստող ու հասարակական աշխատանքի պրոցեսում դրանք գործադրող կենդանի Էակ:
2. Տղամարդ, այր:
3. Չափահաս դարձած՝ արբունքի հասած տղա:
4. Կնոջ ամուսին:
5. Բարոյական ու մտավոր բարձր հատկություններով օժտված անձնավորություն:
6. Աշխատող ձեռք, բանվորական ուժ:
7. Անձ, հոգի (որպես հաշվի միավոր):
8. Գործածվում է որպես որոշյալ դերանուն՝ ամեն մեկը՝ յուրաքանչյուր նշանակությամբ:
9. Իբրև անորոշ դերանուն, մեկը, որևէ մեկը, ոմն:
10. Իբրև անորոշ դերանուն՝ առհասարակ մարդկային էակ առանց որևէ առանձին անհատի նկատի առնելու: Մարդ չի իմանում, թե ինչ երեսով դուրս գա ժողովրդի մեջ (Ս. Խանզադյան):
11. Անձ, անձնավորություն որպես անհատ: Դու այդ մարդով վաղուց ես հափշտակված (Նար-Դոս):
12. Որևէ հիմնարկության՝ կազմակերպության ևն ներկայացուցիչ, որևէ անձնակազմի պատկանող անձ: Քաղաքային վարչության և ոստիկանության կողմից մարդիկ էին եկել (Նար-Դոս):
13. Գործածվում է որպես կոչական բառ՝ խոսակցին դիմելու համար:


2)

(արտասանվում է՝ մարդ), [ածական] (ժողովրդական)
Բարի և առաքինի:

գ. 1. Այր, տղամարդ, այրմարդ: 2. Ամուսին, (արևմտԲ.) Էրիկ, Էրիկմարդ: 3. Մահկանացու, ադամորդի, (քյզվդ.) ադամածին, ադամածեունդ, մարմնավոր, երկրավոր, երկրածին, երկրաբնակ, հողածին, հողաստեղծ, հողեղեն, (հնց.) եղծական, եղծանելի, կանանցածին, դեմետթածին, մահավոր, մեռոտ, մեղաց որդի, մարդ արարած, (բրբ.) հումկաթնակեր, լո: 4. Ոմն, մեկ(ը), ոք (գրբ.), (բրբ.) ոքմին, օքմին:

կին, անասուն, գազան

ու 1. Человек. 2. Мужчина. 3. Муж. 4. Некто. 5. Персона. ◊ Առաջին մարդ (կրոն.) первый человек, Адам. Մարդ Աստծո раб Божий. Գործի մարդ человек дала. Խոշոր մարդ 1) крупный человек, 2) знатный человек. Մեծ մարդ большой человек. Պետական մարդ государственный муж. Մարդ առնել, Մարդու գնալ выйти замуж. Մարդ դառնալ выйти в люди, стать человеком. Մարդիկ люди. Մարդու մեկը некто. Մարդ լինել быть человеком. Մարդու տեղ դնել считаться (с кем-либо), считать за человека. Մարդու տալ выдавать, выдать замуж. Մարդ մնալ оставаться, остаться человеком. Մարդ ու կին муж и жена.